Çocukluktan bugüne gelen, umutların yüklendiği araba, Büyümüş bir ben. Geçmişin hatıralarını seyrettiğim bir ufuk. Bakışlarımız donuk, O günlerde gelecek yoktu, Geçmiş silinmiş. An, taptaze, dopdolu. Çimenler daha yeşildi, Güneş daha kırmızıydı, Gök daha mavi. Nereden çıktı bu uzun bacaklı adamlar? Nereden çıktı bu bolt çantalı adamlar? Neden siyah giyindiler? Neden bize bir şey söylemediler? Kim yüklendi çanları sırtına? Kim çaldı böyle acı acı? Kim tutuşturdu kırları? Kim yaktı renkleri, kokuları? Yüksek umutlar, Göğe yükselen umutlar. Siyah bir pelerinim oldu. Öyle bir rüzgar ki yere değmedi. Haşmetli ve kudretliydim fakat Koşamıyordum artık. Yerime daha çok kuruldum. Daha derin baktım ufka. Gitmeye hiç niyetim yok. Bu bir hesaplaşma. Bir vazgeçiş, bir kaybediş. Arzu ve tutku ile yüklü, Bir açlık var doyurulmamış. Artık yorgun bakışlarımız, Başıboş geziniyor ufukta. Heykelleri taşımaya ne gerek vardı omuzl...